1-1- مقدمه

در سیستم‌های بهم پیوسته برق، با توجه به صرفه‌جویی‌های مقیاس (Economies of Scale)،تولید انرژی الكتریكی بصورت مركزی و توسط نیروگاه‌های بزرگ صورت می‌گیرد. در سال‌های اولیه پیدایش سیستم‌های بهم پیوسته، معمولاً سیستم با رشد سالانه حدود 6 الی 7 درصدی در مصرف انرژی الكتریكی مواجه بود.

در دهه 1970 مباحثی از قبیل بحران نفتی و مسائل زیست‌محیطی مشكلات جدیدی را برای صنعت برق مطرح نمودند، به‌گونه‌ای كه در دهه 1980 این فاكتورها و تغییرات اقتصادی، منجر به كاهش رشد بار به حدود 6/1 الی 3 درصد در سال شدند. در همین زمان هزینه انتقال و توزیع انرژی الكتریكی نیز به طرز قابل توجهی افزایش یافت.

لذا تولید مركزی توسط نیروگاه‌های بزرگ، اغلب به دلیل كاهش رشد بار، افزایش هزینه انتقال و توزیع، حاد شدن مسائل زیست محیطی و تغییرات تكنولوژیكی و قانون‌گذاری‌های مختلف غیر عملی شدند.

در دهه‌های اخیر، تجدید ساختار صنعت برق و همچنین خصوصی‌سازی این صنعت، مطرح و در برخی كشورها اعمال گشته است.

طی این مدت، به خاطر بالا بردن بازده بهره‌برداری و تشویق سرمایه‌گذاران، صنعت برق دستخوش تغییرات اساسی از لحاظ مدیریت و مالكیت گردیده است، به طوریكه برای ایجاد فضای رقابتی مناسب، بخش‌های مختلف آن از جمله تولید، انتقال و توزیع از هم مستقل گردیده‌اند.

در محیط تجدید ساختار یافته صنعت برق، متقاعد نمودن بازیگران بازار به سرمایه‌گذاری در پروژه‌های چندین میلیارد دلاری تولید و انتقال توان آسان نیست.

این تغییر و تحولات از یك طرف و همان‌طور كه قبلاً نیز اشاره شد، عواملی همچون آلودگی محیط‌زیست، مشكلات احداث خطوط انتقال جدید و پیشرفت فناوری در زمینه اقتصادی نمودن ساخت واحدهای تولیدی در مقیاس كوچك در مقایسه با واحدهای تولیدی بزرگ از طرف دیگر، باعث افزایش استفاده از واحدهای تولیدی كوچك تحت عنوان "تولیدات پراكنده" (DG) كه به طور عمده به شبكه‌های توزیع متصل شده و نیازی به خطوط انتقال ندارند، گردیده است ]4-1[.

اكثر تكنولوژی‌های تولید پراكنده در جنبه های متعدد مانند عملكرد، اندازه و قابلیت گسترش، انعطاف پذیر هستند. ضمن اینكه استفاده از تولید پراكنده باعث یك عكس‌العمل قابل انعطاف به مقداردهی قیمت برق می گردد.

همچنین در همین زمینه آرشیو پروژه دیگری با عنوان موجود می باشد:

"دانلود مقاله رشته برق با عنوان تاثیر تولید پراکنده بر هماهنگی تجهیزات حفاظتی توزیع"